Geplaatst op

De Slimste Mens

Ron, je bent mijn vriend maar je bent er niet meer. Je laat me in de steek ouwe postbode, en erger dan je zelf kon weten. Maar goed, er zijn meer mensen die je zullen missen als ik zo om me heen kijk. Bovenal natuurlijk Annemiek met wie je al die jaren lief en leed hebt gedeeld op de Bosdrift. Over de Bosdrift gesproken: ik weet niet of je weleens post hebt bezorgd op je eigen adres. Ik weet wel dat je post bezorgde op de Admiraal de Ruijterlaan (postcodegebied 1215 N) en daar vaste klant was bij de Hoogvliet, vanwege de lekkere broodjes en een bevallige en goedlachse caissière. Ik ben daar zelf weleens gaan kijken, dat was inderdaad iets om voor om te fietsen, om met Nicolaas Klei te spreken.

Ron was een man van de praktische wijsheid. We hebben elkaar ontmoet op het depot van Postnl op de Neuweg (postcode 1214 G) waar we uit de toon vielen door quasi-intellectuele gesprekken. Die konden gaan over klassieke muziek, moderne cabaretiers, vegetarische barcecues of de ‘actualisatie van de uitvoeringstijden’, een onzalig plan van Postnl dat erop neerkwam dat je hetzelfde werk moest blijven doen voor minder geld. En als je dat dan voor elkaar kreeg, had je de situatie in de woorden van Willem de Groot weer ‘goed getakeld’. Wat ook het speciale gevoel voor taal weergeeft van onze besnorde chef. Deze uitvoerige gesprekken leverden ons een reputatie op en Ron kreeg de bijnaam: Professor van Gerner. Die reputatie probeerden we dan later weer teniet te doen door als postbeambten, na gedane zaken, bier te drinken met gewone mensen in Café Zuid, de Maarschalk of later bij Tante Lida.

Toch bleef ook de hoge cultuur Ron aantrekken. We zijn naar verschillende theaters gegaan en hebben Daniël Arens gezien, Tim Fransen en Katinka Polderman. Ron was een trouwe kijker van De Slimste Mens op NPO1. En we hebben hele stapels krantjes rondgebracht voor het Hilversumse Filmtheater, wanneer mijn moeder daar op zondag niet toe in staat was. Als betaling kregen we dan vrijkaartjes voor de bioscoop en daar heb ik met Ron een indrukwekkende documentaire gezien over het leven van Arvo Pärt, de componist van koormuziek uit Estland. Ik kan me herinneren dat ik een bepaalde scene nogal ontroerend vond, op dat moment opzij keek en ook in de ogen van Ron een traan zag opwellen. Mooi man.

Ik ben tegen de dood. Hij is ongezellig, hij is onrechtvaardig en hij is deprimerend. En hij komt altijd te vroeg, ook zo irritant. En het is een cliché want je wint het niet van de regen en ook niet van de belastingdienst en ook niet van de dood. Maar toch is het oneerlijk dat iemand waar je van houdt het gevecht verliest. Mijn hart gaat uit naar Annemiek. Het is gruwelijk en beangstigend en wanhopig om iemand van wie je zielsveel hebt gehouden, te moeten missen. Ik heb ook geen recept voor wat je moet doen als de meest nabije en liefste persoon ineens wegvalt uit je leven. Maar op den duur wordt het minder zwaar en misschien zelfs bevrijdend. Ik dank Ron en jou voor de warmte, de vriendschap en de gastvrijheid van de afgelopen jaren en ik zal er ook de komende tijd voor je zijn. En ik weet zeker: met mij vele mensen.

Geplaatst op

Hij heeft Karvan Cévitam

Karvan Cévitam. Wat is dat eigenlijk voor een naam? Het klinkt als een mislukte caravan of een enge ziekte. Heeft hij Karvan Cévitam..? Ow, wat erg.

Niettemin heb ik jarenlang plezierig mijn dorst gelest met Karvan Cévitam sinaasappel limonadesiroop. Prima als non-alcoholisch drankje en als je de verpakking mag geloven komt er ook nog wat vitamine C mee naar binnen.

Totdat ik onlangs een blik siroop met een aanzienlijk kleinere inhoud tegenkwam in de supermarkt. Voor dezelfde prijs. Lekker dan. Wat denken jullie bij Karvan Cévitam? ‘De consument is toch gek, die heeft niks in de gaten’? Echt jammer. Maak je limonade desnoods duurder maar gebruik niet van dit soort geniepige oplossingen. En doe vooral niet mee in de inflatiegekte die bedrijven elkaar aanpraten. Zieligdoenerij die funest is voor de economie. ‘O jee, de energieprijzen stijgen: nu moeten wij onze producten hoger prijzen anders maken we niet genoeg winst.’ Of welk slap excuus jullie ook hebben bedacht in de bestuurskamer om dit staaltje van consumentenmisleiding te rechtvaardigen.

Hoe het ook zij: dit vind ik van Karvan Cévitam een lage streek. Uit boosheid ben ik een tijdje geleden uitgeweken naar een alternatief product. Van de Jumbo. En wat denk je? Heerlijk..! En in een lekker grote verpakking zodat je niet om de dag naar de supermarkt hoeft. Ik verraad niet welk product want dat gun ik de directie niet. Veel succes met jullie veel te dure siroopjes.

Geplaatst op

Knollen en citroenen

Garden Gourmet. Een stomme naam voor een stom product. Ach, mijn oude moedertje leerde me in de vorige eeuw hoe je een lekkere kaasplak moest maken. Papje van bloem en melk, bord met paneermeel, een dikke plak Hollandse kaas en een goeie koekenpan. Et voilà: een vegetarische hap vol smaak. Gisteravond liep ik door de veel te dure supermarkt en kwam ik een aanbieding tegen: twee pakken Gouda Kaasschnitzel voor 5 euro (Escalope Au Fromage, want in het Frans klinkt alles beter). Er leek een enorme kaassoufflé in het doosje te zitten en dan twee voor 5 euro: leuke deal voor de luie mens. Maar de verpakking zet je op het verkeerde been. Punt een: er zit niet een royale kaasplak in de verpakking maar twee kleintjes. Dit wordt door een kartonnen hoesje op snode wijze aan het zicht onttrokken. Punt twee: er zitten helemaal geen kaassoufflé’s in de verpakking maar een of andere vegetarische burger met een heeeeeeeel klein beetje kaas erop, in een jasje van paneermeel. De plantaardige substantie aan de binnenkant is grijskleurig en smaakt ook naar karton. Op de verpakking zie je een grote hoeveelheid gesmolten kaas naar buiten stromen uit een goudbruin korstje. Niks daarvan. Misschien één dun plakje fabriekskaas op een smakeloze burger. Wat een oplichterij. Bah Garden Gourmet, ga je schamen voor zoveel afzetterij en consumentenmisleiding. En dat Albert Heijn ze in de aanbieding gooit begrijp ik wel: ze willen zo gauw mogelijk af van dit wanproduct.

Geplaatst op

Holderdebolderkar

Op donderdag 1 november moest Minister Cora van Nieuwenhuizen in de Tweede Kamer vragen beantwoorden over het ongeluk in Oss op 20 september en over ‘t van de weg halen van alle stints. Hoe vreselijk dit ongeluk ook is: wat de afhandeling door het ministerie betreft kunnen we inmiddels spreken over de soap rond de bolderkar.

Even het geheugen opfrissen? Stelt u zich Arjen Lubach voor die met een aanwijsstok voor een wandkaart staat. Dat helpt misschien. Op de wandkaart worden allerlei slides getoond: hoeveel stints zijn er in Nederland? Wat voor bijzondere bromfietsen rijden er nog meer rond? Van waar naar waar reed de bolderkar in Oss en wat was de snelheid? Vanaf welke afstand kon de bestuurder zien dat de spoorbomen dicht gingen? Hoeveel spoorbomen waren er? Had de bestuurder nog kunnen uitwijken naar links of naar rechts?

Zoiets als de presentatie waar TNO ‘rond de jaarwisseling’ mee komt maar dan nu. ‘We weten niet wat voor stints er rondrijden’ zei de minister donderdagavond in de Tweede Kamer. Dat lijkt me niet handig voor een minister die gaat over het vervoer en verkeer. In heel Nederland. Toegegeven, je hebt hier nogal wat segways, pedelecs en hoverboards en dus ook de stint. Kennelijk willen we heel graag van A naar B, op wat voor manier dan ook. Maar we hebben ook al jaren een Rijksdienst voor het Wegverkeer en als er een lampje kapot is op je auto, krijg je hem niet door de keuring heen. Je zou dus verwachten dat de minister en de Rijksdienst weten wat voor bijzondere bromfietsen er rondrijden in Nederland.

Nee dus. De minister weet niet welke stints er rondrijden. Ze geeft toe dat er geen sprake is van toezicht. Dat heeft te maken met de terugtredende overheid. ‘Laat de markt het maar regelen, dan komt het wel goed.’ Je hoort ‘t Rutte zeggen. En wat zei de verkeersminister over het toelaten van die vreemde bromfietsen? Dat was omdat de regering ‘geen rem wilde zetten op de innovatieve ontwikkelingen’. Daarom mag iemand van zestien zonder rijbewijs, zonder enige training en zonder kenteken de weg op met een elektrisch voertuig waar tien kinderen in passen. En de minister komt weg met de opmerking dat ze werkt aan een Strategisch Plan Verkeersveiligheid dat klaar moet zijn ‘rond de jaarwisseling’

Dat is wel een beetje laat voor een ‘strategisch plan’. Maar dit is niet het enige terrein waarop de overheid terugtreedt. Er worden ziekenhuizen geprivatiseerd die daarna failliet gaan zodat ruim twintigduizend mensen medisch een goed heenkomen moeten zoeken. Nog niet eerder vertoond: artsen demonstreren op de Dam tegen de sluiting van het Slotervaart-ziekenhuis. Minister Bruins gaat werken aan een Strategisch Plan Ziekenhuizen.

Binnenkort mag hij dat ook doen voor de verzorgingshuizen. Er zijn in Nederland duizenden vrijwilligers die de oudere medemens helpen. Mantelzorg. Dat moet ook van Mark Rutte. Door de bezuinigingen heeft het medische personeel geen tijd meer voor een praatje. Vrijwilligers doen dat en helpen de ouderen met hun bankzaken, hun belastingaangifte en halen ook geld uit de muur omdat er steeds minder bankfilialen in de buurt zijn. Over een tijdje zal een van die vrijwilligers er vandoor gaan met twintig pinpassen, de rekeningen plunderen en even later cocktails drinken op een tropisch eiland. Er wordt schande van gesproken. Er worden kamervragen gesteld. Hoe heeft ’t zo ver kunnen komen? En waarom is er niet meer toezicht op degenen die bankzaken regelen voor ouderen? De minister weet niet hoe hoe dit allemaal zo gekomen is.

Nog eentje dan? Okee, nog eentje. Die verdwijnende bankfilialen, wat stellen de financiële jongens en meisjes daarvoor in de plaats? Nou: dat je online kunt bankieren. Zelfs heel hip op de mobiele telefoon. Handig hoor, een overzicht van je vaste lasten proberen te krijgen op zo’n priegel-schermpje. Maar goed, is het ook veilig? Of zal over een poosje blijken dat iemand erin is geslaagd om mobiel banken te beroven? Die iemand heeft via wifi de wachtwoorden van tientallen mensen bemachtigd, haalt online hun rekeningen leeg en zit even later op hetzelfde tropische eiland cocktails te drinken. En weer wast de minster zijn handen in onschuld en weet van niets.

Maar de minister moet wel van iets weten, niet alles overlaten aan de markt en een beetje toezicht houden. Daar is de minister voor bedoeld. Zoals de Tweede Kamer bedoeld is om toezicht te houden op de minister, en dat vorige week ook heeft gedaan. Soort van. Wat we in ieder geval niet verwachten is dat de minister – als de boel uit de hand is gelopen – schouderophalend zegt: ‘we weten niet wat er allemaal gebeurt in Nederland en hoe dat zo gekomen is maar we gaan een strategisch plan maken.’

Geplaatst op

Ga zelf

Lilianne Ploumen fungeert over het algemeen als een acceptabel Tweede Kamerlid dat niet veel domme dingen zegt. Daar is vorige week helaas een eind aan gekomen. In de Kamer werd gedebatteerd over het voorstel van D66 om het verbod op majesteitsschennis uit het Wetboek van Strafrecht te schrappen.

Met haar kenmerkende hese stem probeerde de PvdA’er Ploumen uit te leggen dat de koning een uitzonderingspositie moet innemen. ‘We kunnen Willem-Alexander toch niet op de fiets naar het politiebureau sturen om aangifte te doen?’ Toen brak mijn klomp. Beste mevrouw Ploumen: waarom zou dat eigenlijk niet kunnen?

Mankeert de koning iets aan zijn benen? Dat denk ik niet. Onder de naam W.A. van Buren deed hij mee aan de Elfstedentocht. Heeft de koning misschien geen fiets? Ik denk dat W.A. van Buren wel drie fietsen heeft. En diverse auto’s. En in de buurt van De Eikenhorst is vast wel een politiebureau. Dus wat is het probleem, mevrouw Ploumen?

Willem-Alexander is een inwoner van Nederland die net als andere mensen naar het politiebureau kan gaan om aangifte te doen van een overtreding. Het lijkt me een modern idee om de huidige extra zware straffen voor het beledigen van de koning af te schaffen. Mevrouw Ploumen vindt dit misschien zielig omdat zij een warme band heeft met ons staatshoofd sinds ze een bezoek aan Brazilië heeft gebracht met Willem-Alexander en Maxima. Maar het past een progressief lid van de Tweede Kamer niet om klakkeloos aan te nemen dat de koning niet zelf naar een politiebureau kan afreizen. Mevrouw Ploumen: open uw geest en laat een frisse wind waaien. We hebben een gezond staatshoofd, iemand die prima op de Gazelle naar het politiebureau kan gaan. En laten we daar blij om zijn. Vervolgens kan het Openbaar Ministerie tot vervolging overgaan, als ze dat belangrijk vinden. Dan hoeft de koning niet om de haverklap zelf rechtszaken aan te spannen want daar heeft hij misschien een dagtaak aan. Maar even zelf naar het politiebureau, dat moet kunnen en lijkt me een gezonde fietstocht voor koning Willem-Alexander.

PS. Over koning Willem gesproken. Als je de dingen zegt die majoor Marco Kroon nu heeft uitgekraamd, dan ben je toch gewoon een domme zak? ‘Ik kom verklaren dat ik niks kan verklaren maar ik heb wel iemand omgelegd in Afghanistan.’ Wat moeten we met deze debiele bekendmaking? Had dan je mond gehouden, drager van de Militaire Willemsorde. Nu moet onze koning zich buigen over de vraag of hij een eenmaal verstrekte onderscheiding weer kan innemen.

Geplaatst op

Hallo allemaal

Die Deutsche Bahn onderhoudt de lijn Amsterdam – Berlijn. Prachtige staalkleurige wagons met een rode streep vertrekken ieder uur vanaf Amsterdam Centraal. In de coupé’s staan gezellige tafeltjes waar je een laptop en een kop koffie gemakkelijk op kwijt kunt. Een fijn detail is dat er stopcontacten tussen de stoelen zitten, zodat je urenlang ongestoord kan computeren.

Of ongestoord. Onderweg naar Deventer ving ik ongewild een stuk conversatie op van een vrouwspersoon achter me, een paar stoelen verderop. Met luide stem besprak deze vrouw haar relatie met een collega bij de FNV. ‘Ja, ik merkte dat ik toch afstand van haar ging nemen, onbewust. In het begin stoorde ik me nogal aan haar gedrag maar later dacht ik: tja, ik kan me er wel aan storen maar het is gewoon ziekelijk gedrag en daar kan ze ook niks aan doen.’ De vrouw ging verder over haar werk en haar privéleven terwijl ik mijn koptelefoon opzette om daar verder geen getuige van te hoeven zijn. Die maatregel werkte niet afdoende. Even later schalde haar luidkeelse ‘Ja doeiiiii’ door de coupé. Ik besloot dat dit het moment was om de mevrouw met de harde stem vriendelijk te bedanken.

Frank: Ja doeiiiii. En bedankt dat ik uw hele super-interessante privé-conversatie heb mogen meeluisteren.

FNV-mevrouw: Nou, ik praatte anders heel zachtjes en het is hier geen stiltecoupé.

Frank: Mevrouw, u praatte verre van zachtjes. Ik heb een koptelefoon op en toch heb ik uw hele gesprek kunnen volgen.

FNV-mevrouw: Nou, misschien had u er dan eerder iets van moeten zeggen.

Frank: Nou, misschien moet u geen ellenlange privé-conversaties voeren waar andere mensen vlak naast zitten. In het begin stoorde ik me nogal aan uw gedrag maar later dacht ik: tja, ik kan me er wel aan storen maar het is gewoon ziekelijk gedrag waar ze ook niks aan kan doen, om zo luidkeels je privé-leven te bespreken in een treincoupé waar reizigers omheen zitten die daar niets mee te maken hebben.

Deze bezweringsformule kan ik iedereen aanraden. Heel bewust hadden we afstand van elkaar genomen. De FNV-mevrouw bleef stil en iedereen leefde daarna nog lang en gelukkig.